Halse Heide in het Stuivezand

Eeuwenlang bestond het gebied rond Halle-Heide (gem. Bronckhorst) uit woeste gronden, waar mensen weinig te zoeken hadden. Sommige stukken natuur herinneren nog aan die tijd van voor de ontginning. In het "Obelinkgoor" aan de Stuifveenweg kun je zien hoe het er 100 jaar geleden in Halle-Heide uit zag. Je vindt er dop- en struikheide en in augustus bloeiende zonnedauw en klokjesgentiaan. Klokjesgentianen hebben prachtige donkerblauwe bloemen met vijf groene strepen aan de buitenkant en lichtgroene stippels binnenin. 
De klokjesgentiaan staat op de rode lijst als beschermde soort, maar komt de laatste jaren gelukkig steeds vaker voor.

Bekermos

Bekermos heeft een verkeerde naam. Het is namelijk geen mos (geen plantje) maar een korstmos, een samenlevingsvorm van een alg met een schimmel. In de algen vindt fotosynthese plaats, waardoor de schimmel voedsel krijgt. De schimmel houdt water vast, waar de algen weer gebruik van maken. 
In Nederland komen ongeveer 50 soorten bekermos voor, waar ik er hier twee van laat zien. Kopjes-bekermos herken je gemakkelijk aan het kopje boven aan de stengel. Smal bekermos heeft lange stengels met kopjes die ongeveer even breed zijn als de stengel.
De voorplanting bij korstmossen gebeurt door middel van sporen, die door regendruppels worden verspreid. Als er een waterdruppel in de beker valt, worden daar sporen in opgenomen. Een volgende waterdruppel spat de eerste waterdruppel met de sporen weg.

Kopjes-
bekermos

Smal bekermos

Twee kleintjes: Muizenstaartzwam en Paardenhaartaailing

Begin december zijn er nog genoeg paddenstoelen te vinden, wanneer je tenminste de moeite neemt er goed naar zoeken. Hier twee foto's van soorten waar ik wel even voor door de knieën moest. Het Muizenstaartzwammetje  is een paddenstoel van een centimeter of drie die op dennenappels groeit. Op de tweede foto nog zo'n mini-zwammetje: de Paardenhaartaailing. Als je let op de steel snap je meteen waarom deze soort zo heet. Een paddenstoel  die op voedselarme zandgrond groeit op dennennaalden, takjes, schors, e.d. 

Muizenstaartzwam

Paardenhaartaailing

Inktzwammen, een bijzondere soort

Inktzwammen zijn een bijzondere groep paddenstoelen. Hun hoed vervloeit tot zwarte druppels, waar de voortplantingssporen in zitten die door vliegen worden verspreid. Van die zwarte druppels maakte men vroeger inkt.
In Nederland komen tientallen soorten inktzwammen voor. De Geschubde zie je veel, de Spechtinktzwam is zeldzaam. In 2014 werd deze soort een kleine 300 keer waargenomen. Ik fotografeerde de Spechtinktzwam in een beukenbos bij Vorden. 
Het is vaak lastig om paddenstoelen op naam te brengen. De vorm varieert per soort. Soms is een microscoop nodig om zekerheid te krijgen. Zo weet ik niet zeker of op de laatste foto de Kleine Viltinktzwam staat. Wie het zeker weet mag het zeggen!

Spechtinktzwam

Geschubde inktzwam

Gewone glimmerinktzwam

Kleine viltinktzwam

Laag bij de grond: paddenstoelen!

Om foto's van paddenstoelen te kunnen maken moet je nederig zijn... Ik ben de afgelopen week enkele keren op pad geweest met statief en afstandsbediening om in vaak donkere omstandigheden toch foto's te krijgen zonder bewegingsonscherpte en met voldoende scherptediepte. Een fototoestel met een kantelbaar scherm is daarbij erg handig: je hoeft niet plat op de grond te gaan liggen! 

1. Kleine stinkzwam. (De stank trekt vliegen aan die de sporen verspreiden.)

2. Grijsbruine grasmycena. (Enkele centimeters groot, in het gazon.)

3. Oorlepelzwam (groeit op dennenkegels). De steel zit niet zoals meestal in het midden, maar aan de zijkant: model oorlepel.)

4. Geweizwam. (Niet moeilijk te raden waar de naam vandaan komt.)

5. Rodekoolzwam. (Ook voor deze paddenstoel een logisch gekozen naam!)

 

 

IJsvogel: een prachtbeest!

Eén van mijn favoriete vogels is de IJsvogel. Het is een schuwe vogel, die zich weinig laat zien. Meestal zie je alleen maar een blauwe flits boven het water, als hij voorbij vliegt. Van dichtbij zie je pas echt de prachtige oranje en blauwe kleuren. Veel ijsvogels sterven in strenge winters. Door verbetering van de leefgebieden (waterkwaliteit, meanderende beken) herstelt de soort zich de laatste jaren echter gelukkig steeds sneller. 

Kolibrivlinder

Enkele weken gelden kreeg ik de kans de kolibrievlinder op de plaat te zetten. Tot nu toe was deze snel vliegende vlindersoort me steeds te vlug af. De kolibrievlinder vliegt van bloem naar bloem, blijft even - net als een kolibrie - "stil staan" in de lucht om met de lange roltong nectar op te zuigen en is dan al weer weg. Deze vlinder wordt daarom ook wel onrustvlinder genoemd. 

Drie keer een Bont Zandoogje

Naar mijn idee zijn er deze zomer weinig soorten vlinders te zien geweest, maar het Bonte Zandoogje zag ik wel veel. Op de eerste foto zie je hem zoals vlinders meestal worden gefotografeerd. Het tweede exemplaar ging boven mijn hoofd op een boomtakje zitten. Door het tegenlicht komen de vlekken op de vleugels mooi uit. En de derde zat me op de rand van een grashalm aan te kijken.

 

Blauwe glazenmaker van dichtbij

Blauwe Glazenmakers  laten zich regelmatig zien bij tuinvijvers. Ze vliegen dan steeds langs dezelfde weg over open plekken op zoek naar prooi. Deze libellensoort is niet schuw en blijft zijn vluchten gewoon uitvoeren als er mensen in de buurt zijn. Maar zittende glazenmakers krijg je niet vaak te zien. Dit vrouwtje was bezig met het leggen van eitjes langs de rand van onze vijver en bleef daar rustig mee door gaan, terwijl ik van een centimeter of twintig afstand foto's kon maken.