Viervlek

Op het Stelkampsveld bij Barchem kon ik een Viervlek op de gevoelige plaat vastleggen. De Viervlek is de enige libel met een zwarte vlek bovenaan in het midden van elke vleugel (Vier in totaal, dus Viervlek). Dit is een mannetje, te herkennen aan de lange, iets uiteenwijkende achterlijfsaanhangsels.

Kieviten vanuit de auto

Veel natuurfotografen gebruiken hun auto als "mobiele schuilhut". Vogels zijn zo gewend aan langskomende auto's, dat ze er vaak niet van schrikken als er eentje stopt waarvan voorzichtig het raam wordt opengedraaid. De kieviten die ik op de foto zette, waren vooral druk met hun jongen die de wijde wereld ingingen.

Nog een keer Boomkikkers (kan er niet genoeg van krijgen...!)

Onder wat betere weersomstandigheden dan de vorige keer, heb opnieuw boomkikkers gefotografeerd in de nieuwe natuur langs de Veengoot. Deze keer ook wat geëxperimenteerd met andere camera-instellingen: hogere Iso-waardes en diafragma's. Ik vind de resultaten een stuk beter dan de vorige keer.
Prachtige, kwetsbare beestjes zijn het, vooral als ze op die stekelige braamtakken zitten.
De hechtschijven aan de pootjes zijn goed te zien. Dat lijken zuignappen, maar ze werken anders. Hechtschijven hebben een fijne structuur met heel kleine kanaaltjes, waarin bij het neerzetten vocht wordt gestuwd waardoor de kikker blijft plakken.



  

Boomkikker in het groen

Deze week kon ik (tijdens de boomkikkertelling als vrijwilliger bij Staatsbosbeheer) foto's maken van boomkikkers. Door hun perfecte camouflagekleur valt het niet mee deze mooie beestjes te vinden. Dit exemplaar zat op het blad van een ridderzuring, verstopt tussen braamstruiken en distels. Boomkikkers vertrouwen zó op hun camouflage, dat je ze gerust tot ongeveer een meter afstand kunt benaderen zonder ze te verstoren.

Warmer weer = libellen!

We hebben niet veel mooie voorjaardagen gehad dit jaar. Áls er dan eens zo'n dag is, merk je het meteen aan de vlinders en de libellen, die zich volop laten zien. Hieronder een viertal foto's van libellen. Eerst het mannetje van de Weidebeekjuffer, die je kunt herkennen aan de grote blauwe vlekken op de vleugels. De tweede foto is het vrouwtje van de Weidebeekjuffer, dat een metaalachtig groen lijf heeft. De twee laatste foto's zijn van de Gewone Oeverlibel. Beide soorten komen in het oosten van ons land vrij algemeen voor bij stromend water.

Weidebeekjuffer man

Weidebeekjuffer vrouw

Gewone oeverlibel

Gewone oeverlibel, close-up
 





Plat op je buik in het gras...

Heel gewoon zo'n paardenbloem en zo'n madeliefje. Wie kent ze niet? Toch kun je er prachtige plaatjes van maken!



 

De camouflagekleuren van de Lindepijlstaart

De Lindepijlstaart is een nachtvlinder die je gemakkelijk kunt herkennen aan zijn bruingroene camouflagekleuren.  (De landmacht kan er een voorbeeld aan nemen). De vlinder heet "pijlstaart" omdat de rups een kenmerkende hoorn heeft aan de achterkant van zijn lijf. De rups gebruikt de linde als waardplant. We vonden de vlinder vanmiddag op een speeltoestel onder een linde.

Groentje, Vuurjuffer en Slijkvlieg

Op de eerste warme dagen van mei heb ik insecten gefotografeerd. Drie verschillende soorten wil ik hier laten zien: het Groentje, de Vuurjuffer en de Slijkvlieg. Thuis kwam er een aardige verrassing toen ik de foto van de Slijkvlieg bekeek. Op de stengel waar het beestje op zat, bleken honderden eitjes te zitten. Had ik bij het fotograferen niet gezien.


Groentje

Vuurjuffer

 

Slijkvlieg, met eitjes

Wostepinnekesbusken

De sleedoorn is een struik die veel langs bosranden groeit. De struik bloeit prachtig in het vroege voorjaar. Aan de takken zitten lange scherpe dorens, die vroeger werden gebruikt om het eind van de thuisgemaakte worsten mee dicht te prikken. Vandaar de mooie Achterhoekse naam "wostepinnekesbusken".

 

Insecten zorgen voor de bestuiving