Sleedoorn in bloei

Het voorjaar is er dit jaar vroeg bij! Sleedoorn is vaak een vroege bloeier, maar meestal staat hij pas half maart in bloei. Dit jaar werd de eerste waarneming van een bloeiende sleedoorn gemeld op 15 februari. De prachtige bloemen van de sleedoorn kon je vandaag, 1 maart, al op veel plekken zien.
De naam van deze heester bevat een oud woord voor pruim, "slee", dat verwant is met het woord voor pruim in Oost- en Midden Europa, een woord dat ook terug te vinden is in de naam Slivovitsj. De blauwe vruchten van de sleedoorn worden gebruikt voor het maken van deze pruimenbrandewijn.

 

 

Oude fruitboom met tegenlicht

Er is in de natuur veel moois te zien. Zelfs wat oud en bijna versleten is, kan er prachtig uitzien. Hier een mooie oude fruitboom, op het eind van de middag tegen de zon in gefotografeerd.

Nijlganzen op het dak

Vanmorgen zat er een paartje nijlganzen op het dak. Het is een "exoot"; een vogel die hier eigenlijk niet hoort maar, zoals de naam al zegt, in Egypte. Deze gans komt sinds 1967 voor in Nederland. Waarschijnlijk ontsnapt uit een dierentuin. Inmiddels zijn ze hier niet meer weg te denken. Vogelkenners dachten dat de nijlganzen andere vogels zouden verdringen. Ze zijn namelijk behoorlijk agressief naar andere soorten. Die verdringing gebeurt wel, maar niet in grote aantallen. Er leven nu al ruim 14.000 broedparen in ons land. Kans genoeg dus om ze te zien, maar op een dak horen ze toch echt niet....

De koning van de winter

Het winterkoninkje is een bekende zangvogel. In Nederland is het een "jaarvogel", die dus het hele jaar te zien is. Winterkoningen zie je veel op de grond, ze zoeken hun voedsel in het struikgewas.  Met hun fijne snavel zijn ze gespecialiseerd in het eten van kleine insecten. Uit kleine spleten in boomstammen kunnen ze 's winters nog allerlei proteïnerijke beestjes peuteren. De zang van de winterkoning is luid en het hele jaar door te horen. Het bestaat uit een reeks schetterende klanken met een kenmerkende triller (winterrrrrrrrkoning!) en een hoge toon op het eind.

Zwarte en gele trilzwam

 

Doordat het vocht in hun cellen bevriest, leggen bijna alle paddenstoelen het loodje als het gaat vriezen. Sommige soorten groeien echter gewoon door. De Gele Trilzwam valt door zijn felle kleur al snel op in het kale winterbos. Als het koud wordt, verschrompelt een trilzwam tot een taai velletje. Na een regenbui zwelt hij weer op tot zijn oorspronkelijke vorm. Een "slimme" manier dus om de vorst te overleven. Op de tweede foto zie je een Zwarte Trilzwam.

Grote bonte specht in de tuin

Een Grote bonte specht-vrouwtje komt bijna dagelijks in onze tuin om haar kostje bij elkaar te scharrelen. In mijn blog van 10-12- 2013 plaatste ik een foto, die ik door het keukenraam had gemaakt. Onderstaande foto's zijn een stuk beter. Ze zijn gemaakt vanuit mijn fotohut.
Het gaat goed met de spechten in ons land. Dat komt waarschijnlijk doordat bossen tegenwoordig natuurlijker worden beheerd. Er blijven vaker oude bomen staan, die de specht gebruikt om voedsel te zoeken en om in te broeden. Je kunt zeggen dat de spechten graadmeters zijn voor de kwaliteit van het bos.  

 

 

Decemberdagen op de Lochemse Berg

Ook de donkere dagen van eind december lenen zich voor het maken van foto's. Dieren laten zich niet veel zien, maar landschappen lopen gelukkig nooit weg! Drie foto's die ik heb gemaakt rond de Lochemse Berg, aan de kant van Zwiep.

Laat de winter maar komen

Bijzondere weersomstandigheden leveren vaak inspiratie op voor nieuwe foto's. Hier een serie foto's die ik 's ochtends maakte in de vrieskou.

 

 

Steenuil op zolder

Een prachtige waarneming vandaag: een Steenuil. Het beestje was op een zolder terecht gekomen en kon de uitgang niet meer vinden. Omdat ze in een hoekje was gekropen, kon ik haar gemakkelijk pakken. Ik heb het ringnummer afgelezen, foto's gemaakt en haar teruggezet in een nestkast. Uit de terugmelding, die ik van het vogeltrekstation kreeg over het ringnummer, blijkt dat het een vrouwtje is dat drie jaar geleden in de buurt is geringd.
Op de tweede foto zijn de mooie gele irissen in de "nachtkijkers" goed te zien.