Blauwe glazenmaker van dichtbij

Blauwe Glazenmakers  laten zich regelmatig zien bij tuinvijvers. Ze vliegen dan steeds langs dezelfde weg over open plekken op zoek naar prooi. Deze libellensoort is niet schuw en blijft zijn vluchten gewoon uitvoeren als er mensen in de buurt zijn. Maar zittende glazenmakers krijg je niet vaak te zien. Dit vrouwtje was bezig met het leggen van eitjes langs de rand van onze vijver en bleef daar rustig mee door gaan, terwijl ik van een centimeter of twintig afstand foto's kon maken.

Prooi van een klauwier

De Grauwe Klauwier is een vogel die voorraden aanlegt van prooidieren. Meestal spietsen ze die op de doornen van bijv. de sleedoorn, maar ook wel op puntdraad. Voor zover ik weet is de Klauwier de enige vogelsoort die dat doet. Deze trof ik aan in Halle-Nijman. Een paar dagen later vond ik er ook een op puntdraad in de Keijenborg. Het is lang geleden dat ik dit gezien heb. Er worden de laatste jaren steeds vaker Grauwe Klauwieren waargenomen in de Achterhoek. Een soort dus, die het bij ons steeds beter doet.

Fuut voert paling aan jong

Vorige week kreeg ik de kans een fuut te fotograferen, die haar jong voerde. Het was een prachtig gezicht om te zien hoe ze telkens palingen opdook en aan haar jong aanbood. Het jong zwom er dan mee weg en slikte ze door. Op de laatste foto is goed te zien dat zo'n lange paling echt niet vanzelf naar beneden glijdt!

Een plant van de Rode Lijst: Moerashertshooi

Aan de rand van een vennetje in een heidegebied vond ik een plantje, dat ik nog niet kende. Een centimeter of 30 hoog, behaarde stengels, viltige blaadjes en mooie citroengele bloemen, die alleen 's middags open gaan. Het bleek Moerashertshooi te zijn, een plant die als zeldzaam op de Rode Lijst staat en in de Achterhoek bijna niet voor komt. Geen wonder dus, dat-ie me onbekend voor kwam! 

Landkaartje in de tuin

Dit jaar lijkt geen echt goed vlinderjaar te worden, maar gelukkig laten sommige soorten zich toch veel zien. In onze tuin vliegen dit jaar veel Landkaartjes. Die herken je vrij gemakkelijk aan het  landkaartpatroon op de onderkant van de vleugels. Landkaartjes komen in twee generaties voor. Dit is er een uit de (tweede) zomergeneratie. Omdat ze meteen hun vleugels opklappen als ze ergens gaan zitten, kun je de bovenkant met de karakteristieke witte dwarsstreep niet zo gemakkelijk op de foto krijgen.

 

Steenuilen ringen bij de buurman

Eind mei werden bij onze buurman drie jonge steenuilen geringd. 
De felgele ogen onder de witte wenkbrauwen doen het altijd goed op de foto.

Kerkuilen: nachtwerk

Kerkuilen laten zich zelden zien als het licht is. Steenuilen of ransuilen kun je overdag nog wel eens fotograferen, maar voor kerkuilen moet je 's nachts aan het werk. Deze foto's heb ik in de buurt van een nestkast gemaakt, tussen 23.00 uur en 2.00 uur. 

 

Wilde zwijnen op de Veluwe

Tijdens een fietstocht op de Hoge Veluwe zagen we een flink aantal Wilde Zwijnen de weg oversteken. Jong en oud, samen zeker 15 stuks. Tussen de struiken door kun ik ze redelijk goed op de foto krijgen. Altijd weer prachtig om te zien, vooral die biggen met hun pyjama's! 

 

Ooievaar op het dak van de buren

Je knippert even met je ogen... zie ik dan nou wel goed? Zit daar een ooievaar op het dak van de buren? Ja dus! En hij/zij bleef rustig op één poot zitten poseren voor de fotograaf!

Mijn favoriete tuinvogels: Bonte Vliegenvangers

Enkele weken geleden meldde het mannetje Bonte vliegenvanger (foto 1) zich weer bij de nestkast waar vorig jaar een nestje werd grootgebracht. Het vrouwtje (foto 2) was eind vorige week ook terug van weggeweest. Ze was samen met het mannetje meteen druk in de weer met de nestbouw (foto 3) en samen (foto 4) zijn ze natuurlijk bezig met toenaderingspogingen...

 

 

 

 

 

Aardappelakkers

Akkers waar aardappels op worden verbouwd leveren met hun geploegde voren inspiratie op voor het maken van landschapsfoto's. Zeker als de zon ook nog eens laag staat en voor mooie schaduwen zorgt.

 

 

Bonte vliegenvanger ook weer terug van weggeweest

12 april zag ik het mannetje van de Bonte Vliegenvanger weer in onze tuin. Bij de nestkast waar vorig jaar een nest jongen werd grootgebracht.  Nu maar afwachten of het vrouwtje de trek ook heeft overleefd. Én afwachten of de nestkast nog beschikbaar is. Daar gingen vorige week namelijk Koolmezen in en uit.  Bonte Vliegenvangers maken van dezelfde soort nestkasten gebruik als de Koolmees. Woningconcurrentie dus, waarbij de Koolmees in het voordeel is omdat hij eerder aan de nestbouw begint.  Maar er zijn gevallen bekend van bonte vliegenvangers die dit niet pikken en de koolmees gewoon 'uitzetten'. We zullen zien!

Vuurwantsen onder de linde

Onder de lindeboom liepen gisteren honderden vuurwantsen. Ze zoeken elkaar in het voorjaar op voor de paring. Het is opvallend hoe lang dat duurt. Het mannetje en het vrouwtje kunnen wekenlang aan elkaar vast blijven zitten. Grappig om te zien hoe ze samen rondkruipen: de een vooruit, de ander achteruit.

 

 

Oranjetipje

Ook het Oranjetipje is er dit jaar vroeg bij! De eerste waarneming was al een week geleden. Vandaag waren ze in het grootste deel van ons land te zien. In de meeste jaren is dat een week of drie later.
Oranjetipjes overwinteren als pop. Door het warme weer komen ze nu vroeg te voorschijn. Dit is een mannetje, dat vandaag in boswachterij Ruurlo voor mijn lens kwam zitten.
De hauwtjes van de Kleine Veldkers, waar deze Oranjetip op zit, dienen straks als voedsel voor de rupsen.

Voorjaar op het Hackfort

Ook rond kasteel Hackfort is het voorjaar losgebarsten. De vroeg bloeiende stinsenplanten zijn er dit jaar extra vroeg bij. "Stinsenplant" komt van het Friese woord "stins", dat stenen huis betekent. Grote woningen van adellijke heren worden in Friesland stinzen genoemd. Bij kasteel Hackfort zijn een aantal van deze vrij zeldzame soorten aangeplant:

Slanke Sleutelbloem

 

Vingerhelmbloem

Sneeuwroem

En tot slot de bekende, maar niet minder mooie, Bosanemoon

 
 

Groot en Klein Hoefblad

Twee planten die, dank zij het warme voorjaarsweer, dit jaar al heel vroeg bloeien zijn het Groot en Klein Hoefblad. Beide zijn zogenaamde naaktbloeiers, dat wil zeggen dat de bladeren pas na de bloei tevoorschijn komen. Het Klein Hoefblad groeit het beste op pas omgewoelde grond. Het Groot Hoefblad zie je het meest in wegbermen en langs sloten. Het Groot Hoefblad werd vroeger ook wel Allemansverdriet genoemd, omdat het sterke wortelstokken heeft die je maar moeilijk kwijt raakt als je ze eenmaal in de tuin hebt. 

Groot Hoefblad

Klein Hoefblad

Sleedoorn in bloei

Het voorjaar is er dit jaar vroeg bij! Sleedoorn is vaak een vroege bloeier, maar meestal staat hij pas half maart in bloei. Dit jaar werd de eerste waarneming van een bloeiende sleedoorn gemeld op 15 februari. De prachtige bloemen van de sleedoorn kon je vandaag, 1 maart, al op veel plekken zien.
De naam van deze heester bevat een oud woord voor pruim, "slee", dat verwant is met het woord voor pruim in Oost- en Midden Europa, een woord dat ook terug te vinden is in de naam Slivovitsj. De blauwe vruchten van de sleedoorn worden gebruikt voor het maken van deze pruimenbrandewijn.

 

 

Oude fruitboom met tegenlicht

Er is in de natuur veel moois te zien. Zelfs wat oud en bijna versleten is, kan er prachtig uitzien. Hier een mooie oude fruitboom, op het eind van de middag tegen de zon in gefotografeerd.

Nijlganzen op het dak

Vanmorgen zat er een paartje nijlganzen op het dak. Het is een "exoot"; een vogel die hier eigenlijk niet hoort maar, zoals de naam al zegt, in Egypte. Deze gans komt sinds 1967 voor in Nederland. Waarschijnlijk ontsnapt uit een dierentuin. Inmiddels zijn ze hier niet meer weg te denken. Vogelkenners dachten dat de nijlganzen andere vogels zouden verdringen. Ze zijn namelijk behoorlijk agressief naar andere soorten. Die verdringing gebeurt wel, maar niet in grote aantallen. Er leven nu al ruim 14.000 broedparen in ons land. Kans genoeg dus om ze te zien, maar op een dak horen ze toch echt niet....

De koning van de winter

Het winterkoninkje is een bekende zangvogel. In Nederland is het een "jaarvogel", die dus het hele jaar te zien is. Winterkoningen zie je veel op de grond, ze zoeken hun voedsel in het struikgewas.  Met hun fijne snavel zijn ze gespecialiseerd in het eten van kleine insecten. Uit kleine spleten in boomstammen kunnen ze 's winters nog allerlei proteïnerijke beestjes peuteren. De zang van de winterkoning is luid en het hele jaar door te horen. Het bestaat uit een reeks schetterende klanken met een kenmerkende triller (winterrrrrrrrkoning!) en een hoge toon op het eind.

Zwarte en gele trilzwam

 

Doordat het vocht in hun cellen bevriest, leggen bijna alle paddenstoelen het loodje als het gaat vriezen. Sommige soorten groeien echter gewoon door. De Gele Trilzwam valt door zijn felle kleur al snel op in het kale winterbos. Als het koud wordt, verschrompelt een trilzwam tot een taai velletje. Na een regenbui zwelt hij weer op tot zijn oorspronkelijke vorm. Een "slimme" manier dus om de vorst te overleven. Op de tweede foto zie je een Zwarte Trilzwam.

Grote bonte specht in de tuin

Een Grote bonte specht-vrouwtje komt bijna dagelijks in onze tuin om haar kostje bij elkaar te scharrelen. In mijn blog van 10-12- 2013 plaatste ik een foto, die ik door het keukenraam had gemaakt. Onderstaande foto's zijn een stuk beter. Ze zijn gemaakt vanuit mijn fotohut.
Het gaat goed met de spechten in ons land. Dat komt waarschijnlijk doordat bossen tegenwoordig natuurlijker worden beheerd. Er blijven vaker oude bomen staan, die de specht gebruikt om voedsel te zoeken en om in te broeden. Je kunt zeggen dat de spechten graadmeters zijn voor de kwaliteit van het bos.