Grote Bonte Specht

Vorige week de Appelvink, deze week wéér een mooie gast in de tuin: de Grote Bonte Specht. Je kunt merken dat de vogels dichter bij de huizen komen, omdat ze weten dat daar nog voldoende voedsel te halen valt. In de winter van 2012-'13 kregen we ook regelmatig bezoek van een Grote Bonte Specht. Dit is het vrouwtje van de Grote Bonte Specht, het mannetje heeft een rode vlek in de nek.

Appelvink in de tuin

De Appelvink, een van de grootste vinkensoorten van Nederland, zie ik niet vaak in onze tuin. Door zijn vinnige blijk en krachtige snavel is het een indrukwekkend vogeltje. Met zijn snavel kraakt hij met gemak kersenpitten. Het roodborstje, dat de baas lijkt te zijn in dit stuk van de tuin (mezen gaan er voor hem vandoor), bleef op een afstand. Het was nogal donker toen ik de foto's maakte en ze zijn door het dubbele glas van het keukenraam gemaakt. Geen mooie scherpe foto's dus, maar wel een mooie waarneming.

 

De giftige Doornappel

   

De Doornappel (Datura stramonium) is een plant uit de nachtschadefamilie, waar ook de aardappel en de paprika onderdeel van uitmaken. De laatste twee zijn gedeeltelijk eetbaar, maar dat geldt niet voor de erg giftige Doornappel. In alle delen van de plant zitten giftige alkaloïden, die een hallucinerende werking hebben. Er wordt verteld dat heksen vroeger de Doornappel gebruikten voor hun "vliegzalf". Tegenwoordig proberen drugsgebruikers er nog wel eens vrolijk van te worden, maar dat levert bijna altijd een "bad trip" op, of zelfs een vergiftiging. Je kan er dus maar beter van afblijven, en gewoon genieten van de mooie vormen van de vijfkantige bloemkelken en de stekelige vruchten.

 

 

 

Paddestoelen los van de achtergrond

Bij het fotograferen van paddenstoelen is het kiezen van scherpte op de goede plek belangrijk, maar minstens zo belangrijk is de achtergrond op de foto. Storende elementen in de achtergrond leiden de aandacht vaak af en kunnen een foto bederven. Een rustige achtergrond werkt meestal het beste. Lichte vlekken en lijnen vertellen iets over de omgeving waarin de paddenstoel staat.

Op voedseljacht in de lijsterbes

In de herfst eten vogels wat ze krijgen kunnen en bouwen daarmee een vetvoorraad op voor de komende winter. De lijsterbes in onze tuin zat dit jaar boordevol bessen maar is inmiddels bijna leeg. Honderden vogels genieten er van. Ze halen soms acrobatische toeren uit om de laatste bessen te pakken te krijgen.

Merel mannetje

 


Merel vrouwtje

Een spreeuwenwolk

Spreeuw

Zanglijster

 

Egels op zoek naar winterverblijf

Egels zijn vooral 's nachts actief op zoek naar voedsel. Per nacht kunnen ze gemakkelijk enkele kilometers afleggen. Deze kleine egel stak overdag een weg over tussen twee grote weilanden. Als het kouder wordt en er minder voedsel beschikbaar is, zoeken egels een plek voor de winterslaap. Die zal hij in een weiland niet vinden, daarom heb ik hem maar meegenomen naar onze composthoop. Daar hebben egels al vaker succesvol overwinterd. De dagen daarna zagen we  's ochtends  vraatsporen op appels. Zo te zien van een egel. Die is zijn vetlaag dus nog steeds aan het bijwerken!



 





Niet moeilijk om te raden hoe dit beestje aan zijn naam komt...

Op het blad van een haagwinde vond ik een Gevangeniswants, ook wel Pyjamawants of Gestreepte Schildwants genoemd. Drie duidelijke namen voor een klein, maar opvallend insect.
Het ongeveer 10 mm. grote beestje heeft een rood-oranje basiskleur met brede zwarte lengtestrepen over de bovenkant. Op de buik zitten zwarte vlekjes. De rood-zwarte tekening dient om vijanden te waarschuwen voor de vieze smaak. Wantsen hebben een steeksnuit (rostrum), vooral op de tweede foto goed te zien, waarmee ze planten of prooien leegzuigen. De Gevangeniswants is overigens een vegetariër.

 

Steenrode heidelibel

Op de mooie nazomerdagen van eind oktober laten zich dit jaar nog regelmatig libellen zien. In het Stuivezand bij Halle-Heide zag ik deze Steenrode Heidelibel. Op de eerste foto zie je een zogenaamd mengtandem, een onderdeel van het paringsritueel van libellen. Het mannetje (de rode libel) pakt het vrouwtje daarbij vast in de nek. Na de paring zet het vrouwtje haar eitjes af in het water. Vaak doet ze dat samen met het mannetje, in de tandempositie. De Steenrode Heidelibel overwintert als ei in het water. De larven komen vanaf juni uit het water, waarna de libel er uitkruipt. Hebben we volgend jaar weer wat moois te zien!

Grote Sponszwam

Bij veel paddenstoelen weet je vaak niet zeker welke soort het is. Maar als je deze paddenstoel in ons land ziet, kan het bijna niet missen: het is de Grote Sponszwam. Dit grote exemplaar, wel zo'n 50 cm. lang, zag ik in een bos bij Aalten. De zwam lijkt op een ouderwetse badmuts of op natuursponzen, die bij Griekenland uit de zee worden opgedoken. In het Engels heet deze zwam Cauliflower mushroom, bloemkoolzwam. Ook niet verkeerd bedacht!
Je vindt deze soort altijd aan de voet van een naaldboom, waar hij als parasiet leeft op de wortels. De Grote Sponszwam is eetbaar, maar ik zie hem toch liever in de levende natuur.